De ziekte van Pfeiffer
Wat is de ziekte van Pfeiffer?
De ziekte van Pfeiffer, oftewel Mononucleosis infectiosa, is een virusinfectie. De ziekte komt vooral voor bij kinderen en jong volwassenen. Boven de leeftijd van 40 jaar komt het zelden voor.
Symptomen van de ziekte van Pfeiffer
Op jonge leeftijd verloopt de infectie meestal zonder symptomen. Soms voelt iemand zich grieperig en heeft lichte keelklachten en spierpijn, maar is daar veelal binnen enkele dagen weer vanaf. De ziekte verloopt bij de tiener/jong volwassene veelal vervelender en in sommige gevallen zelfs ernstiger.
Zo kan een vergroting van de lever en/of milt optreden. Vermoeidheid is vaak het meest opvallende verschijnsel. Sommige mensen hebben er weinig last van, anderen zijn zo vermoeid dat ze extra rust moeten nemen. De verhoogde vermoeidheid die wisselend van duur is, is één van de specifieke kenmerken van de Ziekte van Pfeiffer. Andere kenmerken zijn keelpijn, een rode keel met soms zichtbaar beslag op de amandelen. Tevens kan er sprake zijn van gezwollen lymfeklieren in de hals. Het kan gepaard gaan met koorts, algehele malaise en een stijve nek. Daarnaast kunnen er klachten zijn van hoofdpijn, misselijkheid, transpireren en hoesten.
Besmettingsgevaar
Het virus bevindt zich in het speeksel. Door direct contact (zoenen) kan het virus in de mond van iemand anders komen. Vandaar de bijnaam “kissing disease”. Iemand met voldoende weerstand zal de ziekte niet gemakkelijk oplopen. Een lage weerstand daarentegen vergroot de kans op besmetting.
De periode tussen de besmetting met het virus en het optreden van de ziekte is lang (30 tot 50 dagen), waarbij iemand in de tussentijd wel al besmettelijk is. Dat verklaart dat er soms een “epidemie” losbreekt in een klas. Gemiddeld krijgt op jaarbasis 3% van de middelbare scholieren te maken met een besmetting met dit virus.
De ziekte wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr virus, die een keelontsteking veroorzaakt. Het feit dat de klachten langer duren dan bij een normale keelontsteking, kan erop duiden dat het om de Ziekte van Pfeiffer gaat.
Welke onderzoeken?
Bij lichamelijk onderzoek wordt in de keel gekeken, aan de halsklieren en de lever gevoeld. Bloedonderzoek kan de diagnose bevestigen, maar geeft geen duidelijkheid over de ernst en de duur van de ziekte. De witte bloedcellen zijn bij de Ziekte van Pfeiffer vaak abnormaal van grootte, vorm en kleur. Daarnaast kunnen antistoffen tegen het Epstein-Barr virus worden aangetoond.
Wat kan men doen bij de ziekte van Pfeiffer?
Het is van belang rust te nemen en zo het lichaam de kans te geven antistoffen te maken om het virus te overwinnen. Het aanpassen van het voedingspatroon kan een bijdrage leveren aan het genezingsproces.
Algemene voedingsadviezen:
- gezond eten, dus verse groenten, fruit, water en/of vruchtensappen
- suiker zoveel mogelijk vermijden
- alcohol laten staan
- Als de lever en de milt weer goed functioneren, kunnen de dagelijkse en
- lichamelijke activiteiten weer geleidelijk aan uitgebouwd worden.
Wat kan reguliere behandeling uitrichten?
Als er een vermoeden is voor deze aandoening, is het verstandig direct een deskundige te zoeken. Het is een aandoening van het systeem die zich niet tot één orgaan beperkt, maar het hele lichaam beïnvloedt. Het gebeurt regelmatig dat mensen langdurig klachten houden. Uiteindelijk kan hieruit het chronisch vermoeidheidssyndroom ontstaan. Ook al zijn de klachten soms niet zo intens, de vermoeidheid kan erg invaliderend of invloedrijk zijn, bijvoorbeeld als deze in een tentamen of examenperiode valt. Reden dus om serieus met deze ziekte om te gaan. Regulier zijn er weinig behandelingsmogelijkheden. Omdat er sprake is van een virusinfectie heeft het geven van antibiotica geen zin. Sterker nog, vanwege de leveraandoening is er dan zelfs een vergrote kans op het ontstaan van overgevoeligheid voor antibiotica. De Ziekte van Pfeiffer is een ziekte die vooral uit zichzelf over moet gaan. Tegen de keelpijn en de koorts kan eventueel paracetamol worden genomen.
Wat doet de homeopaat?
De Ziekte van Pfeiffer is een aandoening die goed met homeopathie te behandelen is. Een passend homeopathisch geneesmiddel kan het leed al gauw verminderen. Daarom is het verstandig om deze ziekte snel homeopathisch te behandelen.