KLASSIEKE HOMEOPATHIE
Wat is klassieke homeopathie?
Bij klassieke homeopathie staat naast de klacht, de hele mens centraal. Daarmee bedoel ik dat als tien mensen met een gelijksoortige klacht bij een klassiek homeopaat komen, ze alle tien een ander homeopathisch middel krijgen. Het middel moet namelijk niet alleen bij de klacht passen, maar bij de mens met de klacht. Een passend homeopathisch middel zorgt ervoor dat de voedingsbodem voor de klacht verdwijnt. Dus de klacht verdwijnt doordat de oorzaak weggenomen wordt.
Andere soorten homeopathie
Klinische homeopathie
Vanuit deze visie kijkt men vooral naar de klacht. In de klinische homeopathie is het daarom waarschijnlijker dat verschillende mensen die met een gelijksoortige klacht komen, hetzelfde middel krijgen.
Complex homeopathie of zelfzorg homeopathie
Dit zijn de homeopathische middelen die je zelf kunt kopen bij apotheek of drogist. In het product zitten meerdere middelen die op dezelfde soort klacht werken. De klacht verdwijnt doordat 1 van de middelen past.
Ontstaan van de homeopathie
Samuel Hahnemann (1755 – 1843) is de grondlegger van de klassieke homeopathie. Hij werd geboren in een arm Duits gezin en was enorm intelligent. Dankzij financiële hulp van een leraar die zijn uitzonderlijke bekwaamheden had gezien, doorliep hij het gymnasium, waarna hij geneeskunde en scheikunde ging studeren. Hij beheerste acht talen (waaronder Grieks, Latijn, Engels, Frans, Spaans en Italiaans) en verdiende zijn schoolgeld met het vertalen van boeken en het geven van bijles. Na het met lof behalen van zijn graad, hij was 24 jaar, vestigde hij zich als arts. Gaandeweg kreeg hij echter steeds meer moeite met de handelwijze van artsen in die tijd. Hij zag geen heil meer in de medische praktijken waarbij veel mensen niet bezweken aan hun ziekte maar aan de behandeling! Hij besloot te stoppen als arts en verruilde zijn bestaan met aanzien voor een armoedig bestaan als vertaler van medische en scheikundige boeken.
Toen hij een leerboek van de Schotse farmacoloog Cullen over kinine aan het vertalen was, las hij hierin dat de werkzaamheid in de behandeling van malaria te danken was aan de bittere smaak die de maag zou versterken. Hahnemann besloot zelf kinine in te nemen om het effect ervan op zijn eigen lichaam te observeren. Na de inname kreeg hij klachten die erg leken op de klachten die bij de ziekte malaria voorkomen. Hij veronderstelde dat met het gelijkende het gelijke kon worden genezen. Dit is het belangrijkste homeopathische principe: similia similubus curentur.
Zonder nog te weten hoe het werkte is hij gaan experimenteren. Hij testte allerlei stoffen op zichzelf uit om erachter te komen welke vergiftigingsverschijnselen zij veroorzaakten. Vervolgens vergeleek hij deze vergiftigingsverschijnselen met bekende ziekteverschijnselen. Als een patiënt met dit soort klachten bij hem kwam, gaf hij het betreffende middel, waarna de klachten verdwenen. Zijn veronderstelling dat met het gelijkende het gelijke kon worden genezen, leek te kloppen.
Om giftige stoffen hun schadelijkheid te ontnemen, verdunde hij ze. Daarbij stelde hij vast dat de verdunning niet alleen de bijwerkingen verzwakte, maar ook de werking. Hij kwam op het idee om behalve het verdunnen de oplossing te schudden door ritmische schudslagen op een veerkrachtige ondergrond: het potentiëren. Deze schudslagen verhoogden volgens Hahnemann de werking van het middel zonder de bijwerkingen.
Hoewel we nog steeds niet precies weten hoe homeopathische geneesmiddelen werken, is er onomstotelijk bewijs dat homeopathische medicijnen actief zijn en genezend effect hebben. Homeopathische geneesmiddelen blijken namelijk ook te werken bij baby´s en dieren bij wie het placebo-effect (je geneest omdat je gelooft dat je een goed medicijn hebt) niet kan optreden. Daarnaast zijn er de gedocumenteerde resultaten van duizenden artsen die homeopathische geneesmiddelen voorschrijven. Deze resultaten laten zien dat de op het individu afgestemde doses heel effectief zijn voor de gezondheid. Als het goede middel gekozen wordt, gedraagt het zich als katalysator van het afweersysteem, zodat de zieke op eigen kracht geneest.